دیروقت بود هوام سرد فردا باید هفت صب میرفت سر کار گفتم نرو حموم مریض میشی گفت میرم زود میام . بعد دوساعت اومد بعد یه کلمه گفتم چرا انقدر طول دادی گفت مگه من دروغگو ام مگه تو بابامی ننمی شوهرمی داداشمی که بهت دروغ بگم . در صورتی که من اصن
من غمگین نیستم . خوشحال هم نیستم . بیشتر نمیدانمی هستم به وزن خویش.
نمیدانم به یاد چه باشم یا کی؟ و یا به چه و که فکر کنم؟ و چه احساسی به چه داشته باشم . فقط میدانم عاشقم. ❤H❤
میدانید "سبک ، سنگین" چیست؟ سبک سنگین حال الان من است که که اگر حالم را با این حجم بسیار سنگین روی ترازو بگذاری ترازو عددش صفر است .
نمیدانید شما نه هنوز هیچ نمیدانید که از کجا به کجا کشاندنم و از کجاها به کجاها رسیدم .
من اگر بخواهم از خودم بگویم تا معرفی کنم خودم را سالها طول میکشد . پس معرفی نمیکنم اگر بخوانید کم کم میشناسید مرا .
به گفتار و نوشتار ادبی ام دقت نکنید . یالاتر هم گفتم که من (سبک ، سنگینم) .
در حال حاضر سنگینم..سبک باشم زبانم و بیانم روان تر و غیر ادبی تر و بی ادبی میشه .
خلاصه بگویم که سالم بودم خوب بودم و سرزنده و پر هدف تا اینکه عاشق شدم کاملا ناگهانی.. بعدها بیشتر میگویم.
چند صفحه دعوا در چت با یار داشتم که منجر به کابوسم شد که او طبق معمول اسپری تنفسی اش را زد خوابید(الهی بمیرم برایش چون متاسفانه عشقم حساسیت بدی دارد) اما من از شدت غریبانه غم از حرف های عشقم من بیدار شدم و بیدار ماندم سیگار تنفسی کشیدم ..
مادرم مریض بود نیمه شب و بیماری هایش را استفراغ میکرد روی اعصابمان .. دیگر اعصابی برایم نماند که بخوابم گفتم این وبلاگ را بسازم و کمی بنویسم تا سنگینی این حالم را به پلکانم بیاندازم تا شاید کمی خوابیدم منم.
